Niets is sterker dan de stilte
Door: Greet
Blijf op de hoogte en volg Greet
11 Juli 2014 | Nederland, Overloon
Om halfacht ontbijt op het plein voor de kathedraal. Heerlijke yoghurt met cornflakes en vers geperste jus. Het plein is totaal verlaten. Een enkele pelgrim begeeft zich op pad. Het is koud en stil. Na het ontbijt maken we de fietsen reisvaardig, doen de petten onder de helm. Helpt echt heel veel tegen de kou.
We hebben er zin in en we worden van alle kanten geholpen hoe de stad uit te komen.
Natuurlijk nemen we die gratis adviezen aan en ineens zitten we op de route voor de wandelaars. Niet getreurd, aan het eind van de rit scheelt het 13 km en hebben we een fikse klim overgeslagen. Gelukje toch.
Er staan veel distels in de berm en de putters (vogels) vliegen eromheen. Meteen gaan mijn gedachten naar vroeger. Mijn vader hield een beetje van stropen en ondermeer putters vangen was zijn grote hobby. Hij was altijd doende om een soort lijm te maken en daarmee die piepkleine vogeltjes te vangen. Later verkocht hij die dan weer. Aan wie, dat kan ik niet bedenken.
Tegen de middag klaart het weer op en het wordt helder en later stralend. Ineens zitten we op de meseta (hoogvlakte). Wat is het immens stil. In drie uur komen we niemand tegen.
Ineens schiet mij het lied "de dorre vlakte der woestijnen" gezang 111 volgens mij, te binnen en weer gaan de gedachten terug naar mijn schooltijd aan de MULO. Met meneer van Ellen (ned.en handel) gingen we op maandagmorgen altijd heel veel liederen zingen. Uit volle borst zongen we dan, vaak 2 stemmig. Later blijkt dat je daar veel aan hebt. Er kan geen gezang voorbijkomen of ik ken het. Geeft altijd een lekker gevoel om die bekende liederen te zingen, vooral als je ouder wordt.
Vandaag is er heel veel geel onderweg. We zien brem, mimosa, zonnebloemen, korenvelden en zelfs de maai- en dorsmachines hebben hun kleur hierbij aangepast.
De wind is ons gunstig gezind. Gert en Marten hadden het 7 jaar geleden ook getroffen met de windrichting. Wij doen het niet voor minder. We komen aan in Sahagun, een saaie stad. We vragen bij een hostal en meteen de eerste raak.
De fietsen mogen in het gangetje en we hebben een kamer, zelfs met airco.
Na het badderen doen we even een rondje rond het plein. We pakken een terras en proberen nog wat boodschappen te doen. Na het plein van Burgos en de kathedraal is dit nu natuurlijk wel even andere koek.
Zal vanavond niet zo laat worden denk ik.
We hebben vandaag 127 km gefietst.
We hebben er zin in en we worden van alle kanten geholpen hoe de stad uit te komen.
Natuurlijk nemen we die gratis adviezen aan en ineens zitten we op de route voor de wandelaars. Niet getreurd, aan het eind van de rit scheelt het 13 km en hebben we een fikse klim overgeslagen. Gelukje toch.
Er staan veel distels in de berm en de putters (vogels) vliegen eromheen. Meteen gaan mijn gedachten naar vroeger. Mijn vader hield een beetje van stropen en ondermeer putters vangen was zijn grote hobby. Hij was altijd doende om een soort lijm te maken en daarmee die piepkleine vogeltjes te vangen. Later verkocht hij die dan weer. Aan wie, dat kan ik niet bedenken.
Tegen de middag klaart het weer op en het wordt helder en later stralend. Ineens zitten we op de meseta (hoogvlakte). Wat is het immens stil. In drie uur komen we niemand tegen.
Ineens schiet mij het lied "de dorre vlakte der woestijnen" gezang 111 volgens mij, te binnen en weer gaan de gedachten terug naar mijn schooltijd aan de MULO. Met meneer van Ellen (ned.en handel) gingen we op maandagmorgen altijd heel veel liederen zingen. Uit volle borst zongen we dan, vaak 2 stemmig. Later blijkt dat je daar veel aan hebt. Er kan geen gezang voorbijkomen of ik ken het. Geeft altijd een lekker gevoel om die bekende liederen te zingen, vooral als je ouder wordt.
Vandaag is er heel veel geel onderweg. We zien brem, mimosa, zonnebloemen, korenvelden en zelfs de maai- en dorsmachines hebben hun kleur hierbij aangepast.
De wind is ons gunstig gezind. Gert en Marten hadden het 7 jaar geleden ook getroffen met de windrichting. Wij doen het niet voor minder. We komen aan in Sahagun, een saaie stad. We vragen bij een hostal en meteen de eerste raak.
De fietsen mogen in het gangetje en we hebben een kamer, zelfs met airco.
Na het badderen doen we even een rondje rond het plein. We pakken een terras en proberen nog wat boodschappen te doen. Na het plein van Burgos en de kathedraal is dit nu natuurlijk wel even andere koek.
Zal vanavond niet zo laat worden denk ik.
We hebben vandaag 127 km gefietst.
-
11 Juli 2014 - 18:16
Ritha Cossee:
Ik heb weer genoten van je laatste verslagen. Wat verwoord jij alle belevenissen (en nu ook jeugdherinneringen) mooi. Lieve groet vanuit een natte Wilgenlaan. Ritha -
11 Juli 2014 - 21:31
Evelien:
Wat gaan jullie goed en snel; moet ik de koffie al klaar zetten?
Seisjes (als ik het goed schrijf) lijmen heette dat en de concierge van het Chr.Lyceum was ook zo'n ""liefhebber".
Nog een goede reis en we blijven jullie volgen.
-
11 Juli 2014 - 23:28
Wilma En Cor:
Buurtjes!!!
Wat een TOPPERS zijn jullie zeg!
Leuk om jullie reis verslagen te lezen en de foto's te bekijken.
Veel fietsplezier. -
12 Juli 2014 - 08:33
Arne :
Je kan ook een beetje zout op zijn staart strooien,... Kun je hem zo pakken -
12 Juli 2014 - 10:05
Renee En Nelie:
"Niets is sterker dan de stilte". Prachtig! Je brengt mij ook terug in de tijd met mijnheer van Ellen. Toch een mooie tijd toen. X -
12 Juli 2014 - 18:55
Henk:
De Pyreneeën over en al in Sahagun Weet ik tenminste ook weer waar dat ligt . Het is wel een werk vakantie , als je meer dan 100 km per dag fietst. Santiago komt in zicht, succes verder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
